دماء بـــــلا ثــمــن

بقلم : نشأت عدلى
24 كيهك 1725 للشهداء - 2 يناير 2008 ميلادية

الدم بقى ببلاش حتى أسألوا كل الناس
لكل واحد ديه بس النــاس هنا أجناس
مش مهم اللى مات بس يكون غيرهم
ومش مهم أنسانيته بس يــكون منهم
مش مهم ولاده اللى فى الــــــــــبيت
مستنين دخلته بس خـــــــلص الزيت
يـــــــــــاخد ولاده على حِجْر المحــبة
يـــحضن يبوس بـــــــــــشوق ولــهفة
جايب لبنته عــــــروسه ليوم نجاحـها
ولأبنه ســـــاعة عشان يكمّل فرحــها
هو تاجر دهـــــــــب بس قلبه دهــب
ياخـــــــساره على العمر اللى تنهـب
كــــــــــام واحد زيك حيموت شــهيد
وكل واحـــــــــــد فيهم يقول دا عـــيد
الـــــــــــروح بقت رخيصه ببــلاش
فـــــــــــــــــلان راح كـــأنه ماجاش
الـــــبنت بتصرخ يابابا رايح فـيــن
والـواد واقف دموعه تجرح الـــعين
واحـــــنا م الهم واقفين مصــدومين
عـيونا فوق للسما وبعدله راضــيين
إمبارح فى الزيتون واليوم بلد السّواح
خـــلاص بقتى يابلد ســـداح مـــداح
دمــنا بقى أقــــل مــــــــــن التراب
مـــا بــقـــــاش لينا فيكى احـــــباب
مــــــش حتكون أخــــــرهم ياإميل
لازم حـــتلاقى فى السما ليك زميل
أمــــــه مستنياه فى نهاية الــــــعام
محضراله سمــــــــك للـــــــصيام
بـــــــــــــس طالت الغيبه ومجاش
اطلعى طلى فى البرد الـــــرعاش
اهيه نـــــــاس جايه ومعاها الخبر
ابنك إبنك راح شهيد بإيد غــــجر
متبكيش ولا دمــــــعه من العين
وخلى حزنك قاعد مـــــــدفون
شيلى هدوم العيـــــــــد شيليها
واوعــــــــــى الذكرى تدفنيها
بــــــكره تاخدى العزا وتفرحى
ابنك لســــــــــــه عايش فى السما
طــــــــــيور بتندبح وتموت بلا ثمن
بس الطيور بفلوس وإحنا ملناش تمن